Argentina/ brazil

Pucon, het begin van Patagonië!

Op vrijdagochtend aangekomen in Pucon. Pucon is een plaats die ligt in het districto de lagos, oftewel het merengebied. In deze buurt zijn vele meren te vinden. Ik had gehoord dat het hier wel lekker weer is en dat het er ook nog eens mooi was. Nadat ik het hostel had gevonden heb ik het dorp bekeken. Het viel me op dat het erg toeristisch was; en naar later bleek wonen er slechts 2000 mensen in dit dorp. Maar in de vakantietijd (nu dus) bestaat de bevolking voor 90 procent uit mensen uit Santiago die hier vakantie komen vieren. Dit was terug te zien in de vele appartementen en het dure uitgaansleven en luxe restaurants. Al met al was het hier goed uit te houden; heerlijk weer elke dag (28 graden) en blauwe lucht. Er was een (mogelijk) nadeel: de vulkaan van Villarica staat op het punt van uitbarsten. Bij heldere hemel in de avond was dit duidelijk te zien aan het vuur wat uit de krater kwam. In het dorp was een sirene die elke dag om 12 uur werd getest. Als deze sirene op een ander moment meer dan 2 keer zal klinken dan moest iedereen maken dat die wegkwam want dan was het zover. De evacuatie is dan vanwege de grote hoeveelheid giftige rook die vrijkomt wanneer het moment daar is.

Maar goed, we leven nog en de vulkaan heeft zich rustig gehouden. Jammer genoeg was het hierdoor ook niet toegestaan om de vulkaan te beklimmen richting de sneeuw. In mijn 4,5 dag hier heb ik dan ook niet veel gedaan, vooral aan het strand geweest en een dag naar de thermen geweest. Gewoon ontspannen dus voordat ik verder Patagonie in ga waar het veelal wandelen wordt en grote excursies richting de vele mooie plekken die zich daar bevinden.

Na Pucon doorgegaan naar Puerto Montt, hier kan ik kort over zijn: niet naar toe gaan! Niks te doen haha. Ben er 16 uur geweest waarvan ik er 10 slapend heb doorgebracht.

Na Puerto Montt de bus genomen naar Bariloche, Bariloche is een zeer toeristische plek gedurende ongeveer het hele jaar. In de zomer is het meer en de directe omgeving populair voor bergbeklimmen, watersporten, mountainbiken en wandelen. In de winter is het een populair skioord aangezien er in de bergen aardig geskied kan worden. Deze plaats deed me erg denken aan de Alpen en dan vooral Oostenrijk en Zwitserland. Ook hier is de dollar wen gewilde munteenheid, ik heb hier op mijn eerste dag dan ook gelijk gebruik van gemaakt en alles wat ik in Chili had gewisseld hier omgewisseld voor Argentijnse pesos. De normale wisselkoers is 1 dollar om 8 pesos, op straat ligt deze koers rond 1 om 13. Dit scheelt dus behoorlijk! In Bariloche ben ik ook vooral naar het meer geweest en met een aantal Argentijnen opgetrokken, wat me vooral bij zal blijven is het restaurant Alto el Fuego, hier heb ik het beste vlees uit mijn hele leven gegeten, zo mals dat je het bijna niet hoeft te snijden.

Na Bariloche verder naar het zuiden, el Calafate was de volgende stop, hier ging ik de Perito Moreno beklimmen. Dit is een grote gletsjer die vanuit het Andes gebergte is ontstaan en de enige gletsjer ter wereld die niet kleiner wordt. Op deze gletsjer 2 uur lang gewandeld met speciale haken onder mijn schoenen. Dit was fantastisch om mee te maken en een unieke ervaring. Het geluid dat hoorbaar was wanneer er stukken ijs van de gletsjer afbraken en in de zee stortten was indrukwekkend te noemen.

De volgende stop was Ushuaia, het einde van de wereld. Dit is de meest zuidelijk bewoonde plaats van de wereld, leuke plek om dus geweest te zijn in je leven. In Ushuaia zijn redelijk wat toeristische dingen te doen. Er wonen ongeveer 95.000 mensen in de stad die grotendeels is gebouwd door de gedetineerden die gevangen zaten in de grote gevangenis op het eiland, waar vroeger de grootste criminelen van Argentinië zaten. Nou heb ik altijd al wel interesse gehad hierin dus besloot ik om de gevangenis te bezoeken, het grote gebouw was inmiddels grotendeels veranderd in een museum waar ook van alles over Antarctica en grote schepen was tentoongesteld (niet boeiend verder). Mij ging het om de gevangenis en de achtergrond hiervan, wat me vooral opviel waren de enorm kleine cellen van zeker niet meer dan 2 bij 2 en de zeer primitieve omstandigheden.

Ook staat Ushuaia bekend om het grote nationale park Tierra del Fuego, ook wel Vuurland genoemd. Dit park ligt op ongeveer 10 kilometer afstand en is zeer geliefd onder wandelaars. Ik heb daar een lange wandeling van een kilometer of 10 langs de kust gemaakt, het uitzicht hier en de rust waren heerlijk, vind je bijna nergens denk ik. Af en toe schrok ik me rot vanwege een paard dat achter een boom stond of een vogel die vlak voor je langs vliegt. Al met al zeer veel dieren hier, een hoop bevers gezien en grote vogels die in het rond vlogen. De dag daarvoor in de ochtend een grote boottocht gemaakt naar verschillende eilanden waar een heleboel zeeleeuwen en zeehonden lagen te vechten en pinguïns van de rotsen afvielen. De uitzichten vanaf het water waren adembenemend; gigantische bergen met besneeuwde toppen en kraakhelder water waarin alles weerkaatste, samen met een lekker zonnetje was dit een aangename trip.

Vanaf Ushuaia richting Buenos Aires gevlogen alwaar ik Kevin weer ging ontmoeten, Kevin had ik leren kennen op de trip richting San Pedro de Atacama in de woestijn. Ik keek hier best naar uit omdat Patagonie best wel rustig was en de mensen vooral natuurliefhebbers waren die op en top waren uitgerust om uren te gaan 'hiken' zoals ze allemaal zo trots vertellen. Mij interesseert dat allemaal niet zoveel dus er was niet echt een klik met dat volk. Ik keek erg uit naar Buenos Aires, had er goede verhalen over gehoord van Thom en daarnaast is Buenos Aires berucht vanwege de fanatieke supportersgroepen van clubs als River Plate, Boca Juniors, Racing Club en San Lorenzo. Vooraf had ik al een beetje uitgezocht wie waar en wanneer zouden spelen en niet geheel toevallig speelde River Plate twee dagen later een thuiswedstrijd in het immense Monumental voor de Copa Libertadores (zuid-Amerikaanse Champions league) tegen Tigres uit Mexico. Het hostel bood een tour aan waardoor je de garantie had van een ticket voor de belachelijke prijs van 90€. Ik ging hier niet in mee en Kevin leek het ook wel leuk om bij het stadion te gaan kijken om een kaart op de Popular (fanatieke gedeelte, als je al gedeeltes hebt waar men niet fanatiek is). Na een tijdje te hebben rondgevraagd en onderhandeld kochten we kaarten van 50€ per stuk in de Popular. Ik had er zoveel zin in, vanwege 410 had ik al jarenlang interesse in de supporterscultuur en dan met name Argentinië, zodoende kende ik een groot deel van de nummers die ze zongen. Hierdoor kon men mijn aanwezigheid wel waarderen en ik heb een hoop verteld over hoe het er bij Ajax op de tribune aan toe ging. De wedstrijd was op zich niet bijzonder, maar de sfeer des te meer. Iedereen zingt daar mee en nadat ze op achterstand kwamen werd dit alleen maar erger, wat een orkaan van geluid. Een hoop filmpjes gemaakt en afgesproken dat ik er 5 april weer bij ben als ze thuisspelen tegen San Lorenzo. Na een lange dag werd het uiteindelijk 1-1, ik was een hele mooie ervaring rijker!

Voor de rest weinig gedaan, op een eendaags bezoek aan Uruguay na om wat dollars te pinnen en het dorp Colonia te bekijken en een beetje op het strand te liggen. Vang Buenos Aires gast er meerdere malen per dag een snelle boot naar Uruguay (ongeveer 1u varen).

Vanaf Buenos Aires gingen Kevin en ik naar Puerto Iguazu, hier bevinden zich de alom bekende watervallen van Iguazu, UNESCO erfgoed. Er is een Braziliaanse en een Argentijnse kant, wij begonnen aan de Argentijnse kant, maar ik vond dat beide kanten redelijk hetzelfde waren. Argentinië was specialer nadat we verbluft waren door het uitzicht gingen we met een speedboot naar de watervallen toe varen, alle waardevolle spullen gingen in waterdichte tassen en hop richting de watervallen, vol gas gingen we erheen en de kracht van het water was immens. Nadat we eerst aan de ene kant vrij dichtbij kwamen vaarden we daarna vol gas naar de andere kant waar we er echt onder gingen, gigantisch veel water klapte de boot in en je kon je ogen bijna niet open houden. Zeik en zeiknat waren we allemaal, nou hadden wij onze zwembroek wel aan maar hadden de meesten hier niet over gedacht, zodoende moesten zij de hele wandeling terug in een nat pak volbrengen. Zoals gezegd was de Braziliaanse kant iets minder, echter is het hier wel mogelijk om lopend heel dichtbij te komen. Om er een beeld bij te vormen moet je wel de filmpjes en foto's zien. Ik zal proberen om er een aantal online te zetten als ik tijd heb.

Voor nu is het wel weer genoeg, ik zit op het moment van schrijven in de bus van Foz do Iguacu richting Florianopolis, een rit van 13 uur richting de Braziliaanse kust. Nu echt even vakantie houden aangezien het normaal vooral lopen en andere excursies zijn. Daarom hadden we wel zin in een reis langs de kust. Het plan is om vanaf Florianopolis in ongeveer 3 weken via meerdere kustplaatsen richting Rio de Janeiro te reizen.

Hasta luego!