Peru week 1

Voordat ik richting zuid-Amerika ging wist ik er eigenlijk vrij weinig van. Grofweg had ik alleen een begin en einddatum en daartussen zou ik het wel zien. Laten we bij het begin beginnen. Na een reis van zo'n 19 uur kwam ik aan op het vliegveld van Lima. Ik was gelijk een attractie daar, alsof ze nooit iemand van 2 meter hadden gezien (die daarnaast ook nog blond is). Eenmaal aangekomen bij de bagageband was ik ergens een beetje angstig dat mijn bagage niet aan zou komen. Daar leek het ook op want duurde flink lang voordat uiteindelijk mijn koffer, als een van de laatsten, aan kwam rollen. Gelukkig maar dus! Op naar het hostel! Ik had van tevoren een taxi geregeld omdat het buiten het vliegveld een soort maffia is die je aan alle kanten willen beroven en oplichten. In de aankomsthal stond een klein Peruaans mannetje met een bordje op me te wachten. Wat me gelijk al opviel was de chaos in de stad; alles reed maar een beetje door elkaar heen en van voorrang hebben ze hier ook nog nooit gehoord. Bij een kruispunt toetert iedereen op de doorgaande weg gewoon zodat ze weten dat er iemand aankomt. Terug naar de taxi, die kerel reed me in een flink tempo richting het hostel. In een klein halfuurtje stond ik daar met mijn koffer. Prima gelopen dus!

De volgende dag een beetje door Lima gaan lopen, blijkt dat er meer dan 10 miljoen mensen wonen daar. Die stad is echt groot en mensen wonen op de gekste plekken. Dacht eerst wat moet ik hier maar naarmate ik er langer was begon ik het steeds meer te waarderen. De buurten Miraflores en Barranco zijn erg mooi; grote huizen, en mooie parken. Daarnaast nog naar Chinatown geweest en een dag aan het strand gelegen. Helaas is het merendeel van de stranden in Lima wel met (grote) stenen. Heel erg lekker lig je er dus ook weer niet, maar het is alleen al leuk om een beetje te kijken naar dat volk. Het eten in Peru is prima, ik heb wat lokale specialiteiten gegeten zoals lomo saltado en de ceviche. Voor de geïnteresseerden is er vast wel een foto van te vinden via google. Verder zie je in Lima erg vaak een chifa, chifa staat voor een mix van de Chinese en de Peruaanse keuken. Voor ongeveer 4 a 5 euro krijg je daar een portie die zelfs ik maar net opkreeg.

Via het kleine reisbureau in het hostel kwam ik erachter dat er een zogenaamde hop on/ hop off bus door Peru gaat. Nadat ik de eerste bus waarvoor ik mij had opgegeven mistte doordat ik het de nacht daarvoor nét iets te laat had gemaakt kon ik zonder problemen de volgende dag alsnog mee met de bus. Ik had me voorbereid op een drukke bus met weinig ruimte; dit was echter geheel niet het geval. We zaten, inclusief gids en chauffeur slechts met 8 mensen in de bus. En daarbij hadden de bussen ook nog genoeg beenruimte. De bus vertrok om half 7 's ochtends en je werd gewoon bij het hostel opgepikt. Vanaf Lima gingen we dus samen met een Canadees stel met Nederlandse achtergrond van dik in de 70, 2 Australiërs en een Amerikaanse op weg richting Paracas. We begonnen met een rit door Lima tot bovenop de berg waar het Christusbeeld staat, dit is een heel frequent voorkomende uiting van het geloof in Zuid-Amerika. Dit beeld was geschonken door de nieuwe president van het land. Tijdens de rit naar het dak van Lima zag je duidelijk de verschillende leefomstandigheden in deze ontiegelijk grote stad. Waar de mensen in Miraflores in de mooiste huizen en appartementen wonen daar sliepen de mensen in de buitenwijken in huizen zonder elektriciteit en stonden alle huisjes ongeveer tegen elkaar aangeplakt. Vanaf de bergtop kon je de stad heel goed overzien en de gehele kustlijn was best leuk om te zien.

Nadat we hier een klein halfuurtje hadden rond gelopen en de gids ons van alles over de rivaliteit tussen Peru en Chili had verteld - ( men heeft een zware oorlog gevoerd in het verleden met duizenden doden aan beide kanten. Daarnaast is er ook veel rivaliteit over een drankje dat uit Peru komt, echter doen de Chilenen tegenwoordig alsof het hun eigen erfgoed is. Het gaat hier om pisco, dit is een best lekker drankje dat heel makkelijk wegdrinkt en daarom best gevaarlijk kan zijn.) - gingen we op weg naar Paracas. Maar voordat we hier aan zouden komen stonden er een aantal stops op het programma; de eerste stop was bij grote broodovens langs de weg waar dus vers brood wordt gebakken en aan de straat wordt verkocht. Na een voor mij korte nacht kwam dit als geroepen, voor heel weinig geld kon je daar de lekkerste broodjes halen met allerlei soorten inhoud. Was best leuk om te zien en nadat we hier even hadden gezeten ging de bus weer verder. Na ongeveer 2 uur kwamen we aan bij haciënda San Jose, een haciënda is een soort van groot huis dat vroeger bewoond werd door de de eigenaar van plantages. Hier werkten dus ook vele slaven vele uren, voor deze slaven werd onder deze haciënda een heel stelsel van tunnels gegraven zodat zij zich konden verplaatsen zodat verder niemand ze hoefde te zien. Deze tunnels liepen kilometers door naar de kust, daarnaast woonde men ook in deze tunnels. Ik kan me niet voorstellen dat je hier lekker leefde aangezien ik soms op mijn knieën moest kruipen om er doorheen te komen. Naast deze tunnels kregen we ook de martelkamers te zien waar de slaven werden gestraft. Deze kamers deden me denken aan de film 12 years a slave die vorig jaar in de bios was. Ondanks dit alles deed de haciënda nu dienst als hotel. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dit alles er erg goed uitzag inclusief mooie tuin en kerk ernaast. Vanaf hoer was het nog twee uur rijden richting Paracas, ons einddoel voor deze dag, Paracas is een plaats gelegen aan de Stille Oceaan dat bekend staat om zijn vissers, de nabijgelegen Ballestas eilanden en de tevens nabijgelegen woestijn. Bij aankomst was het een uur of 4 waardoor het mogelijk was om nog even aan het strand of het zwembad te liggen. Ik vond het strand niet heel boeiend maar heb hier even gevoetbald met een paar Peruanen en het viel me op dat die gasten best hard zijn. Verder is dat dorp niet zo boeiend behalve dan de Ballestas eilanden die de volgende morgen op het programma stonden. Deze eilanden staan ook bekend als de poor man's Galapagos, deze tour was echter compleet de moeite waard. Met een speedboot waar ongeveer een mannetje of 40 in kon gingen we dus gezellig een stukje varen. Een klein Peruaantje was er al vrij snel klaar mee en dacht laat ik ff lekker die boot onderkotsen. Begint lekker denk je dan natuurlijk hahaha!
Maar die eilanden zijn heel mooi, ze zijn niet bewoond door mensen maar door tienduizenden dieren. De zeeleeuwen, zeehonden, pinguïns en schijtvogels maken hier de dienst uit. Je zag soms zwermen van honderden meters vliegen. Niet normaal hoeveel! De boot kwam heel dichtbij de rotsen en voer er ook doorheen, hierdoor kon je die beesten bijna aanraken. Naast al deze dieren heb ik ook een stuk of 10 dolfijnen zien zwemmen, al snap ik niet dat mensen hier zo lyrisch over zijn.

Na deze eilanden was het weer tijd om de bus op te zoeken en richting de woestijn te gaan, het natuurreservaat van Paracas. Op een of andere manier trekt woestijn me wel, ik wist echter dat dit niks was vergeleken bij de volgende stop. Hier was de woestijn nog vlak en rustiek, dit gecombineerd met grote rotsen aan de kust zorgde voor een mooi uitzicht. Zoals eerder gestopt zou de volgende stop anders zijn, dit was een dag waar ik best naar uitkeek. Dese plek heet Huacachina, hier heb je de grote woestijn met gigantische duinen. Verder is hier ook een lagune, ook niet eerder gezien. In Huacachima ging ik als enige van de groep (4 man inmiddels) met een buggy de duinen in, mocht je een keer hier komen; doe dit sowieso! Dit is een van de leukste dingen die ik ooit gedaan heb, die vent achter het stuur was ziek! Ik was samen met een Australiër bij die vent ingestapt en voor 15 dollaar haalt die kerel alles uit de kast. Ik wist niet wat ik meemaakte, hij beukte over die duinen heen, over heuvels heen die zo steil waren dat je zelf niet zag wat er achter zat. Die buggy's hebben ongeveer 180 pk en tikken de 170 km/h aan. Man man man, wat was dat vet! Naast dit avontuur kon je ook nog sandboarden, dus dat ook maar gelijk gedaan. Ondanks dat ik nog nooit op wat voor board dan ook had gestaan ging ik toch staand naar beneden, ging heel goed.... voor een meter of 5 hahaha, toen ging ik me toch op me bek! Maar goed, dit waren nog maar de kleine duinen. Dus na 3 afdalingen weer bij die gozer ingestapt en als de brandweer knalde hij richting de toppen daar. Deze heuvels zijn echt steil, in de alpen zouden hier wel een zwart bordje naast plaatsen. Deze nam ik op mijn knieën, alleen kwam ik er vrij snel achter dat je dan vrij weinig balans hebt. Dus de rest maar liggend gedaan, helemaal onder het zand uiteindelijk weer ingestapt. Heel leuk om te doen, zo'n buggy zou ik zelf ook wel willen besturen. Maar dat liet Barney niet toe, Peruaan Barney. Hele mooie ervaring al met al. Verder is het uitzicht in zo'n woestijn echt geweldig, heb zelf nooit zoveel met dat soort dingen gehad maar hier werd ik toch wel stil van. Peru is zo gevarieerd, eigenlijk heb je er alles qua natuur en cultuur enzo. Helaas had ik niets bij me waarmee ik een foto kon maken omdat zo hard door die woestijn knalt dat alles zo uit je zakken vliegt. Zoals ik eerder al zei waren de andere 3 uit de groep de woestijn ingelopen om foto's te maken van de zonsondergang, dus heb ik mijn Australian mate Peter gevraagd om zijn foto's te maken zijn 'wide-eye' camera. Peter schiet zoveel foto's, voor mij is het klikken van die camera ongeveer als het knipperen van mijn ogen.

In Huacachima is verder vrij weinig te doen, daarom een dag daar gebleven en die dag nog een beetje bij het zwembad gelegen en 's avonds ging ik met Peter, gids Jorge en nog een aantal gasten naar een nabijgelegen bar. Daar nogal veel pisco gedronken waardoor ik de volgende dag niet heel best wakker werd. Qua prijzen stelt het ook weinig voor, bier is altijd als 0,63 liter te koop. Zo'n kleine jongen kost ongeveer 7 tot 10 soles, wat dus varieert van 1,75 tot 2,75. Kan je best goed voor drinken dus! Ik werd dus niet heel lekker wakker, en wat stond er op het programma? Juist, een bezoek aan de Pisco wijngaard. Kon niet beter dus! Daar aangekomen om een uur of 12 kregen we een rondleiding over het terrein, dat overigens gigantisch was. Alles wordt opgeslagen in keramische potten die alles goed op temperatuur houden. Voor de rest niet heel boeiend om hier te gaan vertellen verder. Toen moesten we alles gaan proeven, er werd dus wijn en pisco gemaakt op dit terrein. Allereerst drinken Peruanen alleen zoete wijn, droog wordt niet gemaakt want dat is geen wijn in hun optiek. We begonnen met de wijn, man wat was dat zoet, ook de rode wijn was heel zoet, Borgoña noemen ze dat hier. Zal wel naar de Bourgogne vernoemd zijn vermoed ik. Toen kwamen na 4 wijnen die pisco's tevoorschijn, d at is allemaal minimaal 40 procent alcohol, dat spul brandt flink door in je keel. Tot slot kregen we nog een pisco die was gemengd met honing en maca, maca is iets dat uit de bergen komt en als je daar genoeg van drinkt verander je volgens hen in een 'sex machine'. Dit was wel te zien aan de souvenirs, er was een inca die was afgebeeld met een vuist in de lucht en in zijn andere hand had ie zijn Peruaanse incastaf ;).

Wanneer je door Peru rijdt met die bus zie je zoveel aparte dingen die je in Nederland niet voor mogelijk houdt, zo passeerden we een rivier, stonden er vier auto's naast elkaar gewoon in die rivier, even je auto. Als ik zoiets zie schiet ik spontaan in de lach, dat is prachtig toch?

Na de Pisco tour gig de reis weer verder in de richting van Nazca, in deze plaats liggen de welbekende Nazca lijnen, dit een apart natuurverschijnsel. Ik had er in ieder geval nooit van gehoord, de beste manier is om er met een vliegtuigje overheen te vliegen want er zijn in totaal zo'n 70 verschillende soorten lijnen die ieder wat anders voorstellen. Vanaf de toren waar wij keken zag je duidelijk 2 handen en een boom. Leek ook net alsof iemand deze lijnen gisteren nog had gemaakt, terwijl deze Nazca lijnen al duizenden jaren oud zijn.

Dit was het even voor nu, ben net aangekomen in Arequipa, Arequipa is de tweede stad van Peru, meer weet ik er niet over maar dat zal de komende dagen zeker gaan veranderen.

Voor degenen die dit alles hebben gelezen hoop ik dat het een beetje de moeite waard was! Vind het zelf niet slecht voor een eerste verhaal dus zie graag jullie reacties tegemoet.

Adiosss!